Dziś księżyca już nie ma

Dziś księżyca już nie ma
zniknął siny słońca blask
mrok mej duszy wyziewa
zanim znów nastanie brzask.

Dziś księżyca już nie ma
powstał śliski, gęsty mrok
rzucona kromka chleba -
niewidoczny duszy trok.

Dziś księżyca już nie ma
nikt nie widzi moich wad -
tworzę zakłamany ład.

Dziś księżyca już nie ma
prawdy nie dopatrzysz się
kłamstwami nakarmię Cię.