Cudne popołudnie

W domu żona, dzieci i pies
kiedy znów ku nim będę mógł biec
zapomnę o tym złym zdarzeniu
oddam się mojemu marzeniu.

Ola i Zuzia - urwisy dwa
ogromna radość ku mnie je gna
nie wiedzą, że jestem poetą
skrytym za wieczorną roletą.

Po lekcjach znów położą się spać
żona też przy mnie nie ma sił stać.
   Nagle spokoju pozbawia mnie
   czerwień słońca, co horyzont tnie.

Właśnie gaśnie kolejny już dzień
księżyc rozprasza grafitu cień.